Nutteloze records: toch niks verloren (26.04.25 OHL-Standard 1-1)

We gaan niet te veel klagen en zagen. We waren al tevreden toen we ontsnapten aan de relegation play-offs : Al wat we dan nog halen is winst, herhaalden de aanhangers . Maar nu we telkens de driepunters aan ons zien voorbijgaan (en het was doenbaar die te halen)  vinden we dat spijtig. We beseffen nu dat er uiteraard meer in zat. Maar toch: even kijken naar het verhaal van Cercle Brugge?!  Met die achttiende draw kom je wel in het nieuws en Standard met zijn 24 play-offwedstrijden waarin ze nooit konden winnen raakt ook gefrustreerd.   Natuurlijk vinden we het spijtig dat de paal voor Maziz in de weg stond en dat er met open kansen gesmost werd. Dat zou alles kunnen veranderen en dat is spijtig voor zowel Charly (die  dat ook al op Sclessin realiseerde) als voor de ingevallen Mitrovic. Al doende leert men en tegen de “kakkers” zaterdag kunnen ze tonen dat het anders kan. Ondertussen weten we al zeker dat rasechte OHL-er Wouter Georges ons nog enkele jaren zal verblijden. Komaan, Whites, alles kan en niks moet, maar het zou een beloning zijn voor de echte supporters (en dat zijn die van den Dreef zeker) om ons zelfs dit seizoen nog eens extra te verwennen.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj weet dat dat kan.

Oef! Eindelijk een driepunter!!! (22.04.25 Standard-OHL 0-1)

Er is niks te verdienen met “gelijke-spelenkampioen” te zijn. Of het glansrijk behaald is of toevallig ,doet weinig ter zake. Wat we al lang verdienden is er eindelijk. Aanvankelijk was er een prikje van de Rouches, sierlijk weg gebokst door Tobe,  en verder kabbelde de eerste helft van deze match saai verder en was het, buiten enerverend geduldig aftasten, niks om over naar huis te schrijven.  Supporters bekeken mekaar  met een blik van: “Allez, dan maar de achttiende draw zeker?” Na de  pauze, moest er uit een ander vaatje getapt worden.  Toen  Charly een kans kreeg op een “plattoke”, die moeilijk te missen was, en  er toch in lukte te falen, kwam er reactie van de Whites. Zowel  kapitein Schrijvers  als Maziz, eindelijk eens in goede doen,  viseerden het doelhout. Het zat er wel in, maar kwam er niet uit.  Het Leuvens kwartiertje was pas in gang gezet  of diezelfde Maziz schoof een slimme pas door aan invaller Verlinden. Deze lepe , kalme virtuoos kon eindelijk tonen wat hij in zijn mars had en de 0-1  flikkerde op het grote bord naast de bezoekerstribune.  Nu nog die voorsprong vasthouden en de drie punten gingen mee naar den Dreef. Minpunt was wel dat Verstraete zo vroeg uitviel. Hopelijk is het van korte duur en kunnen we zaterdag  al met hem de punten thuis houden. Standard won nog geen wedstrijd in de Europa Play-Offs en hopelijk blijft dat zo na het weekend.
Ondertussen wordt er al uitgekeken naar volgend seizoen: Wat met de mogelijke clubverlaters en hun eventuele vervangers? (Federico Ricca (einde contract) – Hasan Kurucay (Braunschweig, huur) – Takuma Ominami (Kawasaki Frontale, huur) – Antef Tsoungui (Feyenoord, huur) – Jovan Mijatovic (New York City, huur) – Stefan Mitrovic (Hellas Verona, huur) – Lequincio Zeefuik (AZ, huur) – Ezechiel Banzuzi (naar Leipzig).
Problemen voor later, nu nog doorzetten met driepunters en mogelijk toch wat vinnigere matchen.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj naast winnen ook graag mooie wedstrijden ziet.

Nu hebben we alles gezien? (19.04.25 OHL-Dender 4-4)

Zo een matchstart hadden we zeker niet verwacht. Nog niet goed opgewarmd en het stond al 0-1. De reactie bleef niet uit en we lieten zien dat we  wel konden winnen.  OH Leuven toonde  eindelijk eens aan zijn aanhang tot wat het in staat was en wat we al een heel seizoen verwachten : scoren ! Zo gingen  we  dan rusten  met toch nog enkele kansen  te laten voorbijgaan. Maar niemand die daar over viel. We stonden royaal voor en dat waren we niet gewoon.  Was er iets in hun koffie of kwamen ze te wel voldaan uit de kleedkamers? Wie zal het zeggen? Een uitschuiver  van Ricca en de aansluiting van Dender was een feit.  Onze “Whites” (wel in het rood) werden nerveus en na enkele knappe stunts van Tobe lukte het de donderse  Denderse spits toch ons topkeeper  listig te lobben. Het stond weer gelijk en we gingen zo voor het vierde gelijkspel op rij van deze play-off.
Met een gestrekte pas van Verlinden gaf Charly ons weer tegen het einde  van dit duel weer hoop met zijn tweede “pot”  op een driepunter. Enkele minuten extra en we telden onze zeventiende draw van het seizoen. Een record? Ja, maar daar ben je niks mee. We zagen eerst een goed elftal en we hoopten weer. Als je  zo een voorsprong hebt  moet je  niet gaan berusten of te relax spelen. Italiaanse vrienden vroegen zich af of Catenaccio-spel hier verboden was.  Als je twee goals voorsprong hebt moet je , volgens de kenners,  de grendel erop zetten en alleen nog op de counter spelen. Misschien dat het zo kan lukken tegen Standard, dinsdag uit en zaterdag thuis.
Toch heeft Fonske van de Plasfosj nog hoop op twee driepunters.

Weer “ne scheet in een fles” (13.04.25 KV Mechelen-OHL 1-1)

Dat was de ietwat onterechte commentaar van verwachtingsvolle  supporters. De zestiende maal gelijk spelen op 33 matchen (iets voor het Guiness-recordboek?), dat is toch een slechte gewoonte.  Nochtans de speelstijl van de eerste helft deed ons  hopen op een overwinning.  Maar het zijn wedstrijden waarin  alles kan, maar niets echt moet.  Waar we nog met de donkere gedachten van oktober zaten (5-0 verlies achter de kazerne) zouden we wel vooraf hebben willen tekenen voor een gelijke stand.  Na de pauze viel het spel wat stil en werden er nerveuze fouten gemaakt.  Niks is echter verloren: we blijven in de hoogste afdeling, maar iedere positieve prestatie is toch meegenomen. Het vooruitzicht van volgend seizoen meer te behalen met de nieuwkomers (hopelijk ook nog een scorende spits)  die met de  blijvers (hopelijk Pletinckx, Schrijvers , Verstraete, Maertens, Vlietinck en de onovertroffen “pacman Leysen”) ons een echt topseizoen kunnen bezorgen. We zullen de kakkers dan wel weer tegenkomen en om in hun vocabulaire te blijven zal het dan geen scheet meer in een fles zijn. Met dat vooruitzicht moeten we ontspannen de rest van de reeks kunnen afwerken.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj er meer dan ooit in gelooft.

Zwitsers mes maakt indruk (05.04.25 Westerlo-OHL 2-2)

En weer eens een gelijkspel. De “Whites”  blijken dé draw-specialisten te worden. Spijtig dat we de 0-2 voorsprong niet konden vasthouden. Een klein foutje, een onoplettendheid en verkeerd inschatten van de situatie leidden tot tegendoelpunten. Maar we gaan er geen drama van maken: er waren verrassend genoeg meerdere positieve punten waar te nemen in ’t Kuipke.  Onze  debutant uit Zwitserland  zorgde ervoor dat onze verdedigingslijn nog eens extra versterkt werd. Dat  Roggerio  niet alleen een robuuste indruk maakt, maar tevens een mes is dat langs alle kanten snijdt werd duidelijk. Aangekocht als middenvelder, gestart als linkerflankverdediger, na het uitvallen van Pletinckx naar zijn favoriete rechterkant en dan nog als kers op de taart scoren met een vluchtschot. Daar gaan we volgende twee seizoenen nog wat aan hebben. Nu Banzuzi zo goed als voor 15 miljoen naar Leipzig vertrekt kunnen we weer hopen dat we volgende seizoenen de gelijke eindstanden achter ons laten en in de linker kolom verblijven. Ook een accessit voor de jonge Wouter George die onvermoeid de hele match doordraafde en als een woelwater de Kemphanen teisterde. Er werd goed gecombineerd en de afgestrafte foutjes nemen we er bij. Dat is hoopvol en dus trekken we hoopvol zondag naar Mechelen om de “kakkers” vrank en vrij in de ogen te kijken.  De onverlaten die wel voor een smet zorgden door met drinkbekers te gooien kunnen we wel missen. Ze hebben het nog niet begrepen dat zoiets niets met sport te maken heeft en ons telkens veel geld kost. Negeren en thuislaten die onverlaten.

Zegt dat Fonske van de Plasfosj dat achter zich laat (quantité négligeable)

Ondanks draak van een match toch één punt (28.03.25 OHL-Charleroi 0-0)

Het was een bijna een onherkenbare ploeg. Dank zij een weer sterke (een) super Tobe  hielden de Whites hun netten proper.  Het marcheerde niet, was soms echt saai en lusteloos.  Supporters verlangden gedreven actie. Toch werd achteraf alles duidelijk:  Een mysterieus virus had toegeslagen. Het kon bijna niet anders, want onze vinnigste spelers raakten niet echt in form en de loomheid was eerder te danken aan een koortsige invloed op hun lichaam dat hen noodzaakte met de rem op te spelen. Bij de rust konden de meeste spelers niet snel genoeg “de pot op”. Toen de aanhang dit vernam werd het aanvaardbaar dat één punt het maximum zou worden. Toch hadden we momenten dat het wel kon. Achteraf beschouwd moeten we toch waardering opbrengen voor de jongens die toch, ondanks gerommel in de ingewanden, bleven draven om met de moed der wanhoop de Carolos van een driepunter te houden.  Als klap op de vuurpijl kreeg de drieste Mijatovic na twee minuten spel al een gele kaart en wat later een tweede maal en dat was dus rood. Als het niet zo duidelijk was dat hier  toch met twee maten en twee gewichten werd geoordeeld  zou men twijfelen aan de integriteit van de leiding. Dat werd dus een halve match met 10 tegen 11. Natuurlijk moet de jonge garde hun lesje leren, maar zo een discutabel rood  presenteren is toch een opdoffer. Alhoewel we geen mooi voetbal zagen , moeten we achteraf  bewondering hebben voor het tiental dat, ondanks de lichamelijke  mankementen, toch stand hield . Hoop voor vrijdag in Westerlo: met een goede gezonde ploeg moet een driepunter mogelijk zijn. Wij zullen  mee steunen om de Kemphanen achter te  laten  zonder winst.
( Dat de OHL-Dames  tegen Standard twee punten lieten liggen  was ook niet verwacht. Het wordt daar weer een bitsige eindstrijd. Hopelijk lukt het deze maal dat onze Ladies de titel binnenhalen)
Zegt dat Fonske van de Plasfosj blijft hopen op niks dan winst.

Oef ! en nu relax  naar de  Europa Play-Offs (16.03.25 OHL-STVV 3-2)

Het werd één van de spannendste vertoningen van dit seizoen.  Het was niet alleen een belangrijke wedstrijd om de Relegation Play-Offs te ontlopen, maar voor de supporters een gelegenheid om  nog eens te tonen  waarom ze de sportiefste aanhangers van de Pro-Leage zijn. Daar kan het spijtige incident aan tribune 2 niks aan veranderen.  Dat de reputatie verstoord werd door (Hollandse ??) aanhangers die  niks te maken hebben met fairplay en alleen maar aandacht willen trekken en niet onderdoen voor de trieste onverantwoorde actie van de kanarie-aanhang. ‘ t Is wel te hopen dat we met de  tien volgende voetbalattracties deze blaam kunnen wegwerken met veel aanhang, zowel thuis als elders en wie weet alzo iets gaan betekenen  in deze na-competitie.  Nu even de Rode Duivels volgen en dan zijn we weer vertrokken  tot einde mei. De spanning voor het behoud is er wel af, maar dat wil niet zeggen dat we niet hoger mogen mikken. Met zes staan ze te drummen en laat ons even persifleren :”The sky is voor de Whites nu effen  the limit! Dromen mag: De zes  ploegen vertrekken met bijna gelijke punten en als we van de traditie van drawn-champion af geraken en afschampers eens in ons voordeel plaats vinden, worden we wel beloond en kunnen  met vereende krachten volgend seizoen aanvangen. Op 28 maart kunnen we in massa al tonen aan onze spelers dat we dankbaar en klaar zijn om ze te blijven steunen. Dat is toch zo beste beloning van de supporters voor de mannekes op de grasmat. Als nu onze “madammen” nog kunnen doorzetten hebben we voor de eerste maal een kampioenenploeg en dat verdient zeker een super pluim en meer aandacht en aanhang.  Ook onze beloften blijven in  eerste nationale en dus mogen we terecht hopen om een glansrijk volgend seizoen.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj een eerste klas supporter blijft.

Ontgoocheling troef (08.03.25 KV Kortrijk-OHL 2-0)

Waar we hoopvol gingen voor de drie punten, hebben de Kerels ons geleerd dat er meer nodig is dan straffe supporters en enkele doordrijvers op de grasmat. Hoopvol en met “dash” werd er gestart. Toch was het vuur snel gedoofd. Wat was er toch aan de hand?  Sommige spelers deden blijkbaar de moeite niet om druk te zetten en die dat wilden doen stonden meestal armenzwaaiend te wachten op een geschikte voorzet. Anderen bleven bij balverlies afwachten in plaats van te crossen achter  het lederen den een  vechtersmentaliteit tentoon te spreiden. Een weer eens sublieme Tobe voorkwam nog grotere smaad. Waar is het beestje ziek? Einde seizoen is het  weer aan de Dijle een wisselvallige, angstaanjagende periode.  Het is al een half wonder dat er nog zovele gedreven supporters achter de “Whites” staan. Hopelijk kunnen ze het zondag tegen STVV wel klaren, want bij eventuele neergang zullen de rangen van de aanhangers ook wel uitgedund worden. Nu blijven we nog hopen op een driepunter tegen de Kanaries om dan met vereende krachten het in volgend seizoen wel waar te maken. Aan de kopstukken van het bestuur om uit te kijken naar wie  ons de voldoening kan geven die we verdienen.  In de Belgische voetbalwereld staan de OHL-Supporters nog altijd aangeschreven  als de meest sportieve en gedreven fans van hun club. Daarom zullen we van de Dreef mee  duwen aan de volgende prestatie.  Voetballers op de grasmat, win voor ons en  vang met die Limburgse vogeltjes ook de volle buit.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj blijft hopen op goodwill en winst.

Boegeroep was toch overbodig (02.03.25 OHL-Westerlo 0-0)

Inderdaad, zoals Ewoud voorspelde, was dat geboe-gedoe erover en onnuttig. Er is een status-quo en de  Kemphanen aasden evenzeer op de drie punten  als wij.  De onzen wachtten het eerste kwartier af om te weten wat de Simonsknapen in hun Mars hadden. Het was eerder saai , dat aftasten en zoeken naar openingen. Onze verdediging, met weer grandioos sluitstuk Tobe, stond pal. Zo bezorgden ze ons het dertiende gelijkspel. Veel zijn we hier niet mee, vooraan moet het gebeuren.  De verbrodde cadeau- kans van Ikwuemesi deed velen wanhopen: het was moeilijker ernaast te besluiten dan erin. Bij onze tweede doelkans deed de Kempense keeper Jungdal een klein mirakel. Natuurlijk  was en is de ontgoocheling groot. Toch durven we zeggen dat ze beter speelden dan tegen Dender. Toen was er gejuich om het wonder van slecht presteren en toch de driepunter binnenhalen. Nu alleen onze “Whites” blijven  steunen en zij  moeten dan maar bewijzen dat het anders kan. Aan een knalontlading zoals vorig seizoen  met de Nsingi-raket hebben we niet noodzakelijk behoefte. Dus zaterdag de drie punten meebrengen  uit Kortrijk en met open vizier de Kanaries opwachten. Dat is de boodschap.
 Zegt dat Fonske van de Plasfosj afwacht met de anti-boe roepers

And we'll keep on fighting 'til the end ! (Antwerp-OHL 2-2)

Als er één club is die met recht en reden dit lied mag zingen  zijn wij het wel.  We deden het al bij het slot van vorig seizoen met N’Singi, die  “Den Dreef” op de laatste seconde deed ontploffen.  De match tegen Dender vorige week was de herhaling en verdubbeling ervan  en het bewijs dat men nooit mag opgeven. En nu weer: tegen de oudste vereniging  met stamnummer één, die zich toch steeds de ploeg van “’t Stad’ noemt  hebben de “Whites” getoond dat ze  (zelfs tweemaal) een achterstand kunnen ophalen. De wedstrijd duurt voort tot de scheidsrechter affluit. Zo zou het  toch moeten zijn. Deze maal duidelijk in ons voordeel. We hebben het andersom meegemaakt op 22 december 2024 toen de VAR na affluiten van de ref nog een penalty aan Cercle toekende en we weer een punt zagen wegvliegen. We zijn nog niet gered, maar op de goede weg. Nog drie matchkes tegen ploegen in nood. Dat zal op het scherp van de snee zijn. De supporters zullen er weer bij zijn om onvermoeid de “Whites” naar de overwinning te duwen. Op de Bosuil liet Chris Coleman duidelijk zijn waardering blijken door direct na affluiten solo de meegereisde supporters te komen bedanken. Zeer gewaardeerd door de O-Hasj-Ellers die tot in ’t holste van de nacht in de  Koekenstad bleven aanmoedigen.  Wel Chris, vanuit  Den Dreef roepen wij u toe (in het Welsh):” Ni fyddwch byth yn cerdded ar eich pen eich hun”. En dat is gemeend.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj daar helemaal  achter staat.

De perfecte hold-up (15.02.25 OHL-FC Dender 3-2)

Comedy capers en niets anders dan blije gezichten zaterdagnamiddag. Wat we zagen tartte alle verbeelding. Een onmachtig OHL dat 85 minuten helemaal niets klaarspeelde en een FC Dender dat  vrank, vrij en vrolijk kwam voetballen op Den Dreef.  We hoorden vrijdag Gert Verheyen nog zeggen als commentator dat voetbal de enige ploegsport is waar de ploeg die de ganse wedstrijd heeft ondergelegen, op het einde toch nog als winnaar uit de bus kan komen. Onmogelijk in volleybal of basketbal, wel mogelijk in voetbal. Na afloop konden de Leuvense fans hun ogen niet geloven dat we deze wedstrijd toch nog naar ons toe konden trekken. Het moet ook gezegd, we hebben ook al matchen verloren die we niet verdienden te verliezen, maar in voetbal liegt in principe het eindklassement meestal niet, dan staat iedereen op de plaats waar hij hoort te staan.
En zo trekken we zaterdagavond niet met knikkende knieën naar Antwerp, de oudste club van het land. Een herhaling van het slechte voetbal van gisteravond mag niet opnieuw gebeuren.
Fonske van de Plasfosj staat nu al te trappelen tot het moment van vertrek daar is.

Weer met 10 strijders tegen 11 van een topploeg (?) (08.02.25 Club Brugge-OHL 1-0)

Als ze als kandidaat- kampioen en kampioen slechts met een povere 1-0 kunnen winnen tegen 10, dan zijn ze ofwel niet waard om Europees te spelen of anders is OHL bestand tegen elke trucage. Dat is nu twee wedstrijden na mekaar dat de ref één van onze bepalende spelers eraf jaagt. Vorige week door twee lichte gele kartons en zaterdag moest de VAR beslissen nadat de conclusie van de scheidsrechter al gevallen was. In jeugdige overmoed schoof  nieuwkomer Verlinden, nadat hij de bal raakte, door en raakte één van de “Boeren”. “Et voilà!”: weer een halve match met 10 tegen elf. Waar we vorige maal de 0 hielden kon Prévot, die met klasse de zieke Tobe verving, één goal niet verhinderen. Toch sloeg Club met één man meer er niet in nog een “pot” te maken. Dat is nu de tweede maal op rij dat de “Whites” bewijzen dat ze verdedigend duidelijk een geheel vormen en alle mogelijke aanvallen kunnen afslaan.  Nadeel is natuurlijk dat ze zo moeilijk aan de vijandelijke muit geraken en dus de nodige punten niet konden meepakken. Het excuus van de thuisspelers “ te veel spelen en een zwaar Europees programma” is ook maar propaganda. Als de West-Vlamingen zoveel talent en fors hebben, zoals ze zelf beweren, dan moeten ze daar niet over zagen en pleit het alleen maar voor de onzen dat ze als één blok weten wat hen te doen staat. Zaterdag zal Dender het aan den Dreef geweten, hebben. Hopelijk galmt het aan de Naamsepoort dat het klinkt tot op de Kesselse Bergen. Zo zullen de supporters duidelijk maken dat ze uit het goede hout zijn gesneden en zich uiten als echte O-Hasj-Ellers .
En daar hoort Fonske van de Plasfosj zeker bij.

Bloed, zweet, tranen en veel zenuwen (31.01.25 OHL-KV Mechelen 1-0)

weer net niet... (26.01.25 OHL-Gent 0-0)

Het was voor de supporters bibberen en beven tot vijf minuten na de reguliere speeltijd. Toen Vergoote affloot viel er een pak spanning van ons af en  klonk weer als van oudsher onze overwinningssong door den Dreef. Hoe de “Whites” het klaarspeelden om de drie punten thuis te houden verdient wel een extra vermelding. Het krampachtige spel van Malinwa, dat ook broodnodig punten diende te verzamelen, werd keurig opgevangen op een bijna flegmatieke wijze. Toen we na een dikke vijf minuten als een lage kopbalgoal van Mitrovic mochten toejuichen, verlangden we meer. Er kwamen nog enkele aanvallende standjes, maar echt baas spelen was er niet bij. Toen dan ook nog onze sterspeler Banzuzi na twee lichte overtredingen het veld moest verlaten met dubbelgeel, was het hoog tijd  dat het “time” was en  trainer Coleman extra instructies kon geven.  Met een man minder moest er wel anders gewerkt worden.  Vooreerst de drie punten proberen te houden en kalm mekaar zoeken. Met een rustige zelfzekerheid werden de voor ons gevaarlijke situaties opgelost. De “Kakkers” werden zo slachtoffer van hun eigen , soms gevaarlijke, aanvalsdrang. Waar de supporters topnerveus waren, bleven de onzen attent de aanvallen keren, met als topper-sluitstuk Tobe Leysen.  Hij ontpopt zich stilaan tot de grote tovenaar en was weeral  onklopbaar. Ook met zijn veldspelers is de connectie perfect. Als ze met die intentie en flair  zaterdag naar het   Jan Breydelstadion trekken, moeten ze niet echt bibberen. Met dezelfde inzet en kalmte moet meer kunnen dan de journalistenmeute verwacht. Ricca of Pletinckx kunnen Vanaken wel in bedwang houden en als Akimoto of de herrezen Vlietinck Tzolis van nabij bewaken kunnen we meemaken hoe vedetten doelloos worden gemaakt. Tegen Club Brugge zullen we er weer alles op alles zetten om te laten zien wat het wil zeggen: “Wijle zijn van Leive!”
Zegt dat Fonske van de Plasfosj stilaan aan ‘t bekomen is van de bibber.

Spannend was het wel. Paal en doelwachters  zorgden mee voor de 0-0 score. We kwamen er al dichter bij, maar de visie  op de combinaties  lukt nog niet. Is het eigenzinnigheid? Nog onbegrepen ingespeeld systeem? Wie zal het zeggen? In ieder geval zijn we al na 11 gelijke spelen aan het smachten naar een driepunter. De supporters haken nog niet af en zien wel de pogingen en ontgoochelingen bij de spelers en de staf. Ook het krampachtige spel van de “stropkes” ( die om hun doel te bereiken ook punten broodnodig hadden) was er niet naar om een vloeiend spektakel te garanderen.  Het was soms systeem “bal of been” en dat droeg niet bij tot een hoogstaand spektakel. Ondanks het krampachtig gedoe van beide elftallen  hebben we de voldoening dat het toch mogelijk is een driepunter thuis te houden tegen de “kakkers”. Niets is nog gemakkelijk, maar als we willen blijven waar we thuishoren moeten we er in blok in geloven en onze “Whites” eendrachtig steunen. Dus volgende vrijdag allen op post en laat jullie horen zodat den Dreef davert onder de slogans en de drie punten ons wat ademruimte geven naar het spel van de zes daarop volgende matchen.

Zegt dat Fonske van de Plasfosj dit zeker meent.

vallen en opstaan (19.01.25 union-ohl 1-0)

Als allen om u heen”….. zo begint het fameuze gedicht van Rudyard Kipling (ook de schrijver van het “Jungleboek”). Deze frases zijn zeer toepasselijk na zo een ijzige wedstrijd op Union.  De toepasselijke zinnen als : …zich reeds verloren achten… als gij gedachten hebt maar ook de daad vereert… als gij bij wijlen droomt, maar droom niet laat regeren…als gij zowel uw hart, uw zenuwen en pezen, die reeds bezweken zijn, tot nieuwe driften tart en volhoudt tot het laatst, wanneer niets in uw wezen nog rechtstaat dan de wil, die koppig bijt : “volhard!”…dan zijt ge een Man, mijn zoon !
Graag geven we dit ter overweging aan de supporters die trouw hun clubliefde willen uiten, maar niet naar buiten uit geloofwaardig overkomen. Dan moeten we  ons misschien troosten met de gedachte dat zonder de enthousiaste klasse-Tobe-fout we wel met minimum één punt terug naar huis kwamen. Tobe maakte daarna zijn fout meer dan goed met klasse reddingen. Het finale schot lossen in de zestien blijft voor de trainer zeker nog een werkpunt. Dat we Kapitein Maertens enkele maanden moeten missen mag geen excuus zijn. Dat “Charly”  gekwetst en vervangen moest worden door Lequincio Zeefuik was even wennen. Doch  de manier waarop hij bij zijn eerste match Union-geweldenaar Burgess  onvervaard aan de klap hield geeft hem nu al krediet voor de volgende matchen. Laten we het van die kant bekijken en achter onze “Whites” blijven staan. Zij zullen in die Jungle van voetbalhindernissen  hun weg wel vinden en dank zij ons, Drevers, zich niet verlaten voelen. Vooral  houden we  nu al van de inzet van een jonge  Wouter George en de flair van een herboren Vlietinck, die met een knappe, rustige Pletinckx de onzen toch zullen redden  van het moeras van de play-downs.

Zegt dat Fonske van de Plasfosj  dit als besluit deponeert."

ontgoocheld na hoop (11.01.25 rc genk-ohl 2-0)

Tegen de eerst geklasseerde club spelen, nadat je voor de beker de andere topper hebt verwonderd (wel verloren),  en met 2-0 verliezen zou als voldoende kunnen gerangschikt worden. Toch  had het heel anders gekund.  Op de zesde minuut valt talent Smets met rood uit en met een man meer zouden we de rest van de wedstrijd moeten kunnen sturen. Waar ze eerst wel lieten zien wat ze kunnen, kreeg men de indruk dat ze het eens gingen lappen. Ze lieten soms mooie dingen zien, maar de nummertjes die  opgevoerd werden waren steriel en leverden geen punten op. Het was meer een machtsvertoon zonder ziel of die drang om te winnen. Het is een gevaar als er neiging is tot dikke-nekkerij en dat hadden de “mijnjongens” snel door. Ze blokten de frivoliteiten af op een professionele manier en wisten na de rust al snel hoe ze op voorsprong moesten komen.  Dat die vroege penalty na de pauze mogelijk twijfelachtig was, aan dat staaltje commedia’del arte lag het niet. Ook de tweede penalty , al of niet terecht, is niet mede de oorzaak van het verlies.   Er werd wat lang geacht om te besluiten: uit schrik te missen?  Het is  hoog tijd om systeem “Versavel” toe te passen. Voorbij de grote “backlijn” in het bezit van de bal en niet direct een vrijstaande maat ontwaren: patat, keihard op doel schieten en “potten”. Zo leerde vroeger trainer  Jan zijn derde provincialers de overwinningen aan mekaar rijgen.
Het is wel verbazend dat het verlies door twee strafschoppen komt en enkele weken geleden  tegen de Brugse stadsgenoten Cercle  er ook weer een penalty aan te pas kwam (weliswaar  na affluiten: maar dat is een ander verhaal).
Komaan “Whites” , ge zult ons weer horen en steun voelen op Union: Doe er zondag dan iets anders mee.

Dat hoopt ontgoocheld Fonske van de Plasfosj

Supporters van OHL verdienen de gouden Beker!!!! (07.01.25 club brugge-ohl 3-0)

De uitslag laat eerder vermoeden dat we een rammeling hebben  gekregen van de “boeren”. Niks is minder waar. Er waren speelmomenten dat de “Whites” ook toonden dat ze klasse hadden. Alleen ontbrak meestendeels “the final touch”.  Natuurlijk een zevental kansen, waarvan drie voor het grijpen, zouden moeten volstaan om door te stoten naar de halve finales van de beker van België.  Kleine onoplettendheden worden  uiteraard door de klasbakken van Brugge afgestraft. Als ge een sluipschutter als  Christos Tzolis niet constant bewaakt het je heibel. Inderdaad komt hij steeds weer bijna onopvallend bij de bal of is gevaarlijk aanspeelbaar en zodoende krijg je dan twee doelpunten op je nek.  Deze man aarzelt niet  en weet waar de bal moet belanden.  Tobe heeft ook weer enkele straffe reflexen getoond  en met onze dribbelaars “Charly en N’Dri hadden ze achteraan bij blauwzwart hun handen vol. Het lukte dus weer niet. Aan die penalty gaan we geen woorden vuilmaken:  nog geen maand geleden kregen we van de VAR ook zo’n dubieus cadeautje: Slechte gewoonte en twijfelachtige hobby van de scherprechters achter hun schermen.  Wie echter wel de sportieve beker verdient zijn de OHL-Supporters. De ludieke  vak 202- bekeractie, de  permanente oppeppende gezangen en het niet aflatende positieve ondersteunen van de elf-van-ons  moet de jongens toch doen voelen dat al de O-Hasj-Ellers door dik en dun steun verlenen. De club was duidelijk in het hart van de bijna duizend meegereisde aanhangers.  We mogen fier zeggen dat de “Oscar” van sportiviteit en empathie rechtstreeks gaat naar al die weer-en wind trotseerden om op een ontiegelijk nachtelijk uur in een vies-onverzorgd stadion en die toch lieten zien en horen dat ze van Leuven zijn. “Chapeau” en op Genk zaterdag meer van dat en dan wel met doelpunten er boven op.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj er weer zal bijzijn.

Kapitein Mathieu is eindelijk terug !!! (27.12.24 OHL-beerschot 2-0)

Het klinkt misschien raar die titel voor iemand die nog geen vijf minuten heeft meegespeeld. Maar toen we op de 88ste minuut onze Maertens weer met zijn flegmatieke stap zagen oplopen ging er als het ware een zucht van verlichting door de tribunes en was dat ook  een nieuwe prikkel voor onze “Whites”. Alleen maar weten dat hij er terug bij is, was een mooi eindejaarscadeau voor de O-Hasj-Ellers. Den Dreef daverde bij het scanderen van zijn naam. Op dat ogenblik had Ikwuemesi al voor een koppel “potten” gezorgd. De eerste goal was een juweeltje en een sieraad van lef en schotvaardigheid. De tweede was nog spectaculairder: gedurfd en zo uit het casino-circus gepikt. Al  duurde het tot aan het Leuvens kwartiertje  tot de kanonnen schietensklaar waren, we verdienden dit zeker en vast.  De enkele schoten die eerder ofwel naast zoefden  of door een puike rattenkeeper Shinton werden geweerd, konden we dan beschouwen als repetities.  Spijtig dat de speelse vedette Ezechiel nog geen 20 minuten kon meedoen. Hopelijk staat hij er fit en monter in 2025 terug tussen te fladderen.  Het werd dus een nog vrolijker Kerstmarkt van de supportersclubs en de Kerstman leek ook heel tevreden over het feestgedoe  en sportieve impact. Dat de presentatie met de nieuwe vlaggen voor de aanvang een voltreffer was doet zeker aan herhaling denken. “Den Dreef”   werd fier vertegenwoordigd door één van de trouwste aanhangers. Hij is er al jaren bij en speelt ook in de G-ploeg. Tussen de vele kandidaten werd hij verkozen met 83% van de stemmen.  Alle leden van den “Dreef” wensen Dries dan ook het beste bij die medische ingreep volgend jaar en hopen dat hij snel weer als een trotse vaandrig kan optreden.
In 2025 beginnen we al met een “bom”: voor de Croky cup-kwartfinale op Club Brugge zullen we met een 700-tal supporters zijn om op Jan Breydel aan te jagen met de kreet:”Wie is hier van Leuven? Wijlle zijn van Leuven”.  Hopelijk geeft het Leuvens kwartiertje weer zijn nodige stimulans. De bal is rond en kan dus elke kant op en elke match moet eerst gespeeld worden. Dus..wie weet???
Zegt dat Fonske van de Plasfosj er zeker weer zal bij zijn.

VAR scoort na de wedstrijd op de 100ste  minuut!!! (22.12.24 cercle-ohl 1-0)

Dat we ontgoocheld afdropen  in Brugge is te begrijpen. Nog nooit meegemaakt en men moet geen voetbal kennen om dit te snappen. Twee zenuwachtige elftallen op de grasmat, die er alles aan deden om niet te verliezen en mogelijk te winnen om hun vel te redden.  We zijn nog maar half, maar toch is er al die angst om te overleven in de A-reeks dit seizoen.  Door dit “nerveuze spel”  was het niet  het mooie voetbal dat we hopen te zien. Was ook niet nodig, maar wat meer accuratesse bij het besluiten zou ons blijgezind naar Leuven hebben doen keren.  We waren, naargelang het potige spel vorderde al tevreden met ons elfde gelijkspel. In een normale competitie zou dat gelukt zijn. Inderdaad de wedstrijd werd afgefloten zonder doelpunten en het was dus 0-0. Toen de supporters zich al klaarmaakten  om naar de bussen te trekken, weliswaar met gemengde gevoelens, keken ze nog even naar de grasmat en ondanks het feit dat de scheidsrechter de match gestopt had, wat toch het einde van  het spektakel betekende, deed er zich een speciaal uniek feit voor. Nooit meegemaakt!  De Var kwam tussen en op de 100 ste minuut  mochten de groen-zwarten nog een dubieuze strafschop nemen en scoren. Als dat zomaar kan, dan is het hek van de dam en de waarde van een reglement tot nul gedaald. Het klinkt misschien cru: vorige week wonnen we gevleid en nu verliezen we onterecht. Tegen Beerschot op vrijdag zetten we dat hopelijk recht. Het zal met een feestelijke kerstmarkt , de nieuwe  supportersclubs-vlaggen en de ambiance voor een vertimmerde ploeg nodig zijn. Inderdaad naast Maertens, Pletinckx en enkele andere gekwetsten, worden met vijf kaarten ook Ricca en Akimoto geweerd.  De verontwaardiging van zondag kan ons alleen maar stimuleren om vrijdag het echte OHL aan Den Dreef te laten zien.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj er niet kon mee lachen.

saai maar toch drie punten!! (14.12.24 OHL-charleroi 1-0)

Een uur lang zagen we saai spel. De twee ploegen wogen mekaar af en namen weinig initiatief. Liever dan  te besluiten scharrelden ze wat rond en de supporters begonnen te morren. De match in Charleroi hadden we wel gewonnen met 0-2 met twee doelpunten van “Charly” Ikwuemesi. Daarom werd hij waarschijnlijk nogal alert bewaakt ( wat hem bij zijn uiteindelijke reactie geel opleverde). Voormalig coach Garcia betitelde  toen de wedstrijd als de slechtste van het jaar.  Nu waren we weer op die weg. Vorige week waren de Zebra’s nog de Giantkillers op de Bosuil (1-3) en dat was mogelijk de reden van het voorzichtige optreden van onze “Whites”.  Gelukkig  kwam er op het uur een fantastische flits van N’Dri  en met een parel van een schot werd het 1-0.  Den Dreef ontplofte en de hoop op een uiteindelijke driepunter steeg. Met 10 gelijke spelen in 18 wedstrijden hadden we wel genoeg. Meer schoten op doel is wat de aanhangers verwachten. (Tweemaal in de eerste  helft-paal en slap schot op de keeper).  Na die pegel steeg de sfeer. Na een dikke vijf minuten  werden we weer afgekoeld. Fout in de zestien en penalty. Een attente Tobe wist wat Heyman gezegd had in de podcast en ving  het schot van de strafschopspecialist autoritair op.  Uiteindelijk was dat de winst van OHL. De drie rode kaarten aan het slot voor de Karolingers  vloeiden wel voort uit de frustratie van niet te kunnen winnen  dit seizoen tegen  de Leuvenaars.  Drie punten binnen, het peil van de match vergeten en met vernieuwde  moed zondag naar Brugge om er op een onmogelijk uur (19u15’) op verplaatsing tegen Cercle  drie punten in  te halen.(op den Dreef  werd het in augustus nog 1-1).
Zegt dat Fonske van de Plasfosj er in het Jan Breydelstadion in gelooft.

Onverdiend? Wablieft !!!! (07.12.24 standard-ohl 1-1)

Dat we in de zeventiende competitiematch ons tiende gelijkspel halen wordt door vele scribenten omschreven als onverdiend. Dan moeten ze toch eens goed herbekijken wat er zich afspeelde voor Ricca die gelijkmaker kan “potten”.  Dat een Rouche-verdediger eerst brutaal in de zestien Maziz  brutaal omverwerkt en daarna Biron na een aanloop een andere tegenstrever een “commedia dell’arte-vertoning gunt,  zou moeten leiden tot een zware bestraffing. Vele malen werd OHL reeds door cadeautjes voor de tegenstrever  een driepunter afgepakt.  We weten het wel: al waren ze veel in balbezit, onze “Whites” waren niet aan ’t voetballen zoals we het verwachten. Maar dat is voetbal echter. Na de doelpuntjeskermis voor de beker dachten we allen dat de weg naar het doel van de opponenten gevonden was. Neen dus! Het werd de achtste  1-1.  De nieuwe trainer heeft vooral problemen met het aankweken van zelfvertrouwen. Ze kunnen het wel, maar durven blijkbaar niet.
Wij hopen dat zaterdag Charleroi warm onthaald wordt, want na hun klinkende  zege op Antwerp zullen ze die lijn wel willen verder zetten. We beseffen wat ons te wachten staat en het is aan Chris Coleman om een tegenplan in te pompen bij onze “Whites”. Wij geven hem nog alle krediet. Onze nieuwjaarswens is voor 2025 nog 9 punten te verzamelen.

Zegt dat Fonske van de Plasfosj het vertrouwen niet verliest.

Twee maten en twee gewichten (01.12.24 OHL-Anderlecht 0-0)

Het wordt een nachtmerrie. In angst afwachten wat een zogezegde topclub in vorm aan Den Dreef zou komen verrichten. Ze hadden de laatste drie competitiematchen hun muit kunnen leeghouden en zelf op drie wedstrijden 15 doelpunten gescoord. Dat is een reden om dubbel alert te zijn en zeker te rekenen op een sublieme Tobe.  Dat gebeurde dus wel . Onze doelwachter was weer alert en hield de nul op het bord.  Maar in de zestien van de “mauves”  raakten ze niet aan een “pot”.  Het bleef dus  blank en  we worden stilaan de kampioen van de gelijke stands. Dat brengt niet genoeg op voor het rustige behoud. Als we de rest van dit kalenderjaar  kunnen scoren onder de nieuwe trainer krijgen de supporters eindelijk wat ze verdiend hebben: driepunters. Ze zullen ook niet telkens tegen 12 man moeten spelen.  Dit is geen prietpraat. We zouden het graag zien dat de refs minder ontzag hebben voor retro-topploegen en met gelijke beoordelingen beginnen aan de wedstrijden.  Het viel een beetje te veel op dat er inderdaad (dixit  ook speler in vorm Vlietinckx) dat er met twee maten en twee gewichten wordt gefloten.
Na de bekermatch zullen we er tegen Standard weer staan en met de “Whites” niet alleen mooi spel beleven , maar ook punten scoren.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft.

Besluiteloos aan de 16 (09.11.24 FC Dender-OHL 1-1)

Met veel goede hoop vertrokken we voor de drie punten. Eerst scheen  dat te lukken ook en op de 22ste minuut  met vinnig voetbal was het zover. “Doe zo voort”, dacht iedereen. Maar de lichte overheersing veranderde in  afwachtend gepingel. Soms wel prettig om naar dat tik-tak-spel te kijken, maar het leverde niks op. Merendeels viel de drift naar punten stil aan de 16. We moesten niet veel doelschoten verwachten. Eerder hebben we al eens het “Jan-Versavel-systeem” aangehaald. Wel, dat zou zeker van toepassing kunnen zijn bij onze “Whites”. “ Als  ge aan de grote backlijn komt en ge ziet niet iemand die beter geplaatst is  schiet dan keihard op goal, die weet ge toch staan, in plaats van nog wat te pingelen en te truten met die bal” -dat waren de woorden van Jan V. Die besluiteloosheid aan de Dendermuit  werkte wel op de zenuwen van de echte supporters.  Meermaals hoorden we roepen:” Schiet dan toch! Waarop wacht ge?” We kunnen na zo een ontgoochelende wedstrijd  concluderen dat ze het wel kunnen, maar telkens afwachten en zonder de verdiende uitslag ons terug naar de bus sturen.  Doe zo voort beste Whites, maar dan gecombineerd met een resem doelschoten waarvan er zeker voldoende  knallers bij zijn die ons de drie punten bezorgen.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj dit verwacht tegen Union, Anderlecht en Zulte-W (drie opeenvolgende thuismatchen)

Doeme! Een frommelgoal en een mirakelkeeper (02.11.24 OHL-Club brugge 0-1)

Zo een match verliezen is zwaar frustrerend. Op geen enkel vlak moesten we onderdoen. De Belgische kampioenenploeg (vorig seizoen en nu virtueel ook 2024-2025?) beleefde aan den Dreef een bibbermatch. De ”Whites” speelden weer vinnig en zaten achter elke bal aan. Was de eerste helft eerder een zoekertje, dan kwamen ze er bij momenten  toch overklassend uit. Met een ietske meeval  was het deze maal bingo geweest.  Een klasbak in de goal van Brugge zorgde ervoor dat er een muur stond en dat werkte frustrerend. Ook onze verdediging  was gebetonneerd en er was een afgeweken schot nodig om  een topkeeper als Tobe te verslaan.  Dat de supporters dit weer sportief verwerkten pleit voor de inzet en gedrevenheid van onze voetballers. Dit verlies verdiende onze club niet. Als je 90 minuten lang een ploeg met Europese ambities in bedwang kunt houden, zelfs doet panikeren, verdien je een beter klassement. Dus mannekes, niet opgeven dan komen die noodzakelijke punten toch.
“And we’ll keep on fighting ‘til the end”

Dat zingt Fonske van de Plasfosj mee met al de O-Hasj-Ellers

deugddoende zege!! (26.10.24 Charleroi-OHL 0-2)

We waren met niet veel fans in Charleroi maar de afwezigen hadden ongelijk!! De mooie overwinning deed ongelooflijk veel deugd aan ons hartje!! De thuisploeg vierde haar 120-jarig bestaan met de grootste tifo-actie ooit. Er waren zangers, oud-spelers en mooie cheerleaders die het beste van zichzelf gaven. Maar jammer voor hen en gelukkig voor ons wisten de Whites dat feestje te verbrodden. Ikwuemesi in het bijzonder vond 2 keer erg fraai de weg naar doel en was voor de thuisploeg de party-spoiler bij uitstek.  Deze keer toonde OHL zich erg efficiënt en de thuisploeg kwam nadien weinig aan de bak.  Verstraeten en Banzuzi heersten op het middenveld en Kurucay deed achteraan zijn werk alsof hij hier al een tijdje speelt. Met de driepunter op zak staat OHL weer in het peloton in het klassement. Een rustig zorgeloos seizoen met af en toe eens een uitschieter is iets waar we bij aanvang toch op gehoopt hadden.
Zaterdag komt  Club Brugge op bezoek op Den Dreef. Niks moet, alles mag. Zo denderend heeft de landskampioen zich tot op heden nog niet getoond aan het publiek. Het stadion zal in alle geval weer vol zitten. Wij hopen alvast dat het gaat daveren aan Den Dreef.
En Fonske van de Plasfosj hoopt alvast op die eerste uitschieter!

Weer een echte ploeg aan den Dreef (20.10.24 OHL-antwerp 1-1)

Dit was duidelijk een verschil! Waar we vorige wedstrijden ontgoocheld toch bleven supporteren zonder puntenresultaat, kregen we nu terug een hechte elf gepresenteerd.  Het begon veelbelovend toen de “Sinjoren-aanhang” op het laatste nippertje hun plaatsen innamen.  De belachelijke reactie van de koekenmannen  stimuleerden de “Whites”  nog eens extra. Gelijk opgaand  qua kwaliteit kwamen we door een onoplettendheid toch op achterstand. Dat deerde de onzen niet en met vereende krachten begonnen ze moedig aan de tweede helft.  Al waren de tegenstrevers tweede gerangschikt, het maakte geen verschil, integendeel. Gepusht door een ontketende Banzuzi en extra geruggesteund door Verstraete kwamen ze op gelijke hoogte. Er zat zelfs meer in.  Dat weten we voor in ’t vervolg. Als de tegenstrever, die  zelfverheerlijking hoog in ’t vaandel draagt, zelf toegeeft dat ze op het einde blij zijn dat ze een punt pakken en het dus een juiste uitslag is, dan mogen we zeker zijn dat we terug op de goede weg zijn. Er stond een ploeg op het gras en ze leken deze maal onvermoeibaar. Het was een beloning voor de trouwe supporters, die een pint meer dronken ter compensatie van de Stella-boycot van de bezoekers.  Nu nog hopen dat we Ezechiel in Leuven kunnen houden en met getrokken zwaard naar Charleroi afstevenen, om daarna de bekermatch tegen Seraing binnen te rijven. Dan zijn we weer goed op weg en op de plaats waar we zeker thuishoren!

Zegt dat Fonske van de Plasfosj het zeker weet.

zonder woorden... (05.10.24 KV Mechelen-OHL 5-0)

Na een hoopvolle seizoenstart ging het onverwacht bergaf. Maar dan plots zomaar een pil van 5-0 te verwerken krijgen en in de lagere regionen van de rangschikking terecht te komen, daar zijn geen woorden voor. De bus op de terugweg gonsde van de meningen. Iedereen had zijn uitleg en de raadgevingen van vorige week werden bijna letterlijk herhaald. Het is nu ook wel zo dat we wel goede spelers hebben die er alles willen aan doen om boven water te blijven, maar tussen droom en daad… Inderdaad, de werkelijkheid en een rode kaart na tien minuten lagen in de weg.  Even daarna, op vijf minuten tijd twee nul achter staan  betekende een ferme klop. Met tien man tegen  openbloeiende kakkers  terugslaan is een titanenwerk.  Voor de rust deden ze er nog alles aan en het niveau steeg wel wat.  Was er wat in de koffie? Of werden ze moedeloos  van het wekenlang puntenloos gesjouw? Dat voelden de maneblussers ook en uiteindelijk  troffen ze dan vijf maal raak.  Met die overdreven eindstand trokken we terug  als geslagen hondjes  naar een feestende gravelstad.  Hopelijk bekomen we nu  tijdens de interlandpauze want er wacht nog een zwaar programma. Antwerpen zit momenteel op wolken en we zullen stevig moeten uitpakken om ze de volgende match op Den Dreef  onder te houden. Ondertussen  kunnen we ons nog troosten met de schitterende prestaties van de OH Leuven Ladies en de winst van onze  OH Leuven U23. We kunnen het wel maar een andere aanpak is noodzakelijk om er winst uit te krijgen. En onthoud  het goed beste "Whites": “You'll never walk alone!”
Met die gedachte kijkt Fonske van de Plafosj hoopvol uit naar 20 oktober.

De Beste Supporters / Niet de Beste Ploeg (28.09.24 AA Gent-ohl 3-0)

Waaraan ligt het? Zo hoopvol gestart in deze competitie en nu al is het van “moetes” om punten te halen en in de middenmoot te blijven. Achteraf is het natuurlijk altijd gemakkelijk om te zeggen: Hadden we dit..? Hadden we zo…?  Maar dat zijn vijgen na Pasen.  De supporters mogen zich toch vragen beginnen te stellen. Waarom de nieuwe spitsen niet  (of niet langer)  in de wei roepen? Dat ze niet scoren op training is niet direct een reden om niet te proberen.  Ook de afwezigheid van sterkhouders  in   de verdediging en het midden veld  kan een verzwakking betekenen. Maar toch, een ploeg die ambitie heeft moet dat kunnen opvangen.  Deze week eens in de spiegel kijken en zelf bepalen wat er te doen valt als equipe.  Napraten brengt soms wel eens ideeën voort.  In de Dreversbus naar huis viel waarschijnlijk het juiste woord door de supersupporter “ D.M” , namelijk : Grinta. Ze kunnen veel mankeren: een najaarsmoeheid, een dipje, enkele menselijke zwaktemomenten enz.. Maar toen het woord Grinta viel wisten we dat het daar te zoeken was. Talent is er wel, maar het ontmoedigd zijn na een tegenslag moet kunnen overwonnen worden door grinta:  vastberadenheid, doorzettingsvermogen, vasthoudende mentaliteit en de wil om te winnen, lef, hardnekkigheid, verbetenheid, karakter, durf, in één woord “dash”. Dat is een hele boterham, maar ligt in de mogelijkheden. Dus beste “Whites” “het is goed eens in ’t eigen hart te kijken nog even voor het slapen gaan” ( gepikt van Alce Nahon) en  ootmoedig te bekennen dat het daaraan ligt ( zoals ook Tobe al deed). De supporters bleven , ondanks deze flutuitslag, doorgaan met  scanderen en hoopvol is dat het vooral de jongere garde was die sportief en gedreven het voortouw nam in de aanmoedigingen door dik en dun.  Het klinkt misschien soms wat “fanatiek”, maar dat is wel de juiste manier.
Zegt dat Fonske  van de Plasfosj met die mentaliteit de kakkers mee wil verslagen
 

Frustrerende match (22.09.24 OHL-Kortrijk 1-1)

Het mocht weer niet zijn.  Nochtans beginnen we goed aan de match met mooi zwierig voetbal, we spelen Kortrijk van de mat maar om een of andere manier wilde de bal er maar niet in. De statistieken liegen er niet om. 62 % balbezit en 16 doelpogingen. Maar als de bal er niet in wil  weet je dat vroeg of laat de bal er aan de andere kant er plots wel gaat invallen. En zo geschiedde tot de frustratie van menigeen. Gelukkig zetten onze jongens dat vrij snel recht maar jammer genoeg konden ze daar daarna geen gevolg aan breien.
Ondanks de huidige stand ergens in de middenmoot blijven we toch zo op onze honger liggen. Met het spelersmateriaal dat voorhanden is moeten we gewoon betere resultaten kunnen behalen. Dat hebben onze CEO en onze TD ook nog eens bevestigd op de open supportersvergadering van afgelopen maandag. De organisatie staat er, de efficiëntie ontbreekt.
Aankomende zondag trekken we naar Gent, op een onmogelijk uur voor de gewone mens die werkt op maandag. Het WK wielrennen zal nog bezig zijn als we op de bus zitten. Maar sowieso is Fonske van de Plasfosj zondag present in Gent.

Onnodige nederlaag ? (15.09.24 STVV-OHL 2-1)

Het was een uitspraak die we na de match vaak hoorden, zowel in de tribunes als in de bus naar huis achteraf. Maar was het dat ook ? We domineren de volledige wedstrijd maar komen veel te weinig tot echte kansen.  2 individuele fouten leidden tot de 2 tegengoals van Sint-Truiden. In feite benoemde onze kapitein het goed na de match. “We moeten streng zijn voor onszelf. We hebben gewoonweg niet het niveau gehaald van de voorbije weken. We zijn nog altijd geen topploeg. Om resultaten te halen, moeten we elke week opnieuw top zijn. En niet tachtig of negentig procent, zoals nu het geval was. Dat gegeven nemen we mee naar de komende weken.”
Maertens heeft gelijk. Onze CEO en onze TD hebben echt hard gewerkt tijdens de transferperiode en tonen ambitie die je voorheen weinig zag bij OHL.  De zelfgenoegzaamheid, het denken dat het wel los zal lopen, moet er uit. We hebben al teveel punten laten liggen. We hebben met al het werk dat gebeurd is tijdens de voorbije transferperiode de lat hoger durven leggen. We moeten strenger zijn voor onszelf.  King Power steekt echt veel geld in deze ploeg, dan moet de mentaliteit anders worden. Naarmate de match vorderde vroegen sommigen zich ook af waarom Garcia maar blijft starten met Maertens in de spits maar de invallende aanvallers toonden dat ze niet op niveau het veld opkwamen en de ploeg niet geholpen hebben, zoals Garcia aangaf na de match en bewezen zo het gelijk van de trainer.
Zijn we nu te streng ? Misschien. Het was zondag in alle geval echt niet voldoende. Laat ons hopen dat deze week de dingen benoemd worden die verkeerd liepen. Csepregi zal hen zeker de levieten gelezen hebben.
Fonske van de Plasfosj  kijkt in alle geval alweer reikhalzend uit naar de volgende thuismatch tegen Kortrijk.

En of dat verdiend is !!! (31-8-2024  OHL-Standard   2-0)

Het gevaar is dat we stilaan  gewoon worden niet meer te verliezen.  Voor sommige supporters is de euforie dicht bij.  Met de vier (dik verdiende)  niet behaalde punten stonden we nu los aan kop. Dat zijn natuurlijk de meningen van de  dromers die hun wensen voor werkelijkheid houden. We helpen het hen hopen. 
Maar de realiteit is dat het evengoed 4-0 had kunnen zijn.  We zijn toch wel dik tevreden over de prestatie. Als een vertimmerde verdediging erin slaagt om de Standardschutters  maar vier maal richting doel te laten “shotten”, dan zijn we goed bezig. Sluitstuk Tobe was bijna technisch werkloos.  Onze “Whites” gingen ervoor en dat was te zien aan hun vechtlust. Al spelen we zonder betonnen Pletinckx, al is  de immer degelijke Schrijvers er na 6 minuten al gekwetst af, toch raakten de “Rouches” niet door de wal die  telkens weer op een aangepaste manier werd opgetrokken. Dat inspireert  natuurlijk en we zagen bijvoorbeeld een Vlietinck die boven zichzelf uitgroeide en als rechtsachter ook liet zien wat hij kon op de aanvalsflank.  Hij was dan ook leeg gespeeld na 45 min.  Waar iedereen op de grasmat ervoor gaat zien we soms een aangepaste opstelling die naargelang de situatie wisselt.  Dat kan alleen maar door de begeestering van de trainers en de staf. Oef! Eindelijk, zouden we zeggen. Het materiaal dat ze in handen krijgen  doen marcheren als een geoliede machine is de grote verdienste van de sportbazen.  Nu hopen dat we tegen de “ kanaries”  ook drie punten meepikken. In het klassement van de Jupiler Pro Leage  staan we met Anderlecht  alleen zonder verlies.
Toch nog even melden: Waar de Standardsupporters meestal versleten worden voor Hooligans, zagen wij op den Dreef super-voorbeeldige aanhangers van uit Luik en Limburg, die ondanks alles, hun spelers bleven aanmoedigen. Voorbeeldig en vanuit de supportersclub van “den Dreef” Proficiat voor die Standard-aanhang.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het graag zo ziet.

Pech voor OHL, pech voor Ewoud (24.08.24 westerlo-ohl 1-1)

We waren zaterdag met veel volk van Leuven afgezakt naar Westerlo.  Na een wat moeilijke start kwamen we op gelijke hoogte dankzij een fraaie actie van Balikwisha.  Onze trainer doet zijn job goed. Er staat een ploeg op het veld, in een goeie organisatie, iedereen weet wat hij moet doen, men durft tactisch in te grijpen en we creëren genoeg kansen om matchen te winnen.  Eens we die kansen dan ook beginnen afmaken, gaan we dit seizoen nog veel wedstrijden winnen.
Op het einde van de eerste helft was er dan die horrorblessure voor Ewoud. Het veld van Westerlo lijkt wel een vloek voor OHL na eveneens de blessure van Opoku enkele maanden geleden. Ewoud is een van de fairste verdedigers in onze hoogste klasse, pakt nauwelijks een kaart en maakt zelden een zware overtreding. Daarom is het des te jammerder dat dit hem moet overkomen. Langs deze weg wensen ook wij van SC Den Dreef hem een spoedig herstel toe.

Zegt dat Fonske van de Plasfosj vanaf nu niet alleen duimt voor OHL, maar ook voor een spoedig herstel van Ewoud!

Pech…toch goe bezig !!! (18.08.24 ohl-cercle 1-1)

We zouden die drie punten wel thuishouden. We speelden al weken positief en in die “flow” zouden we tegen de “Vereniging”  uit het Westen  wel de volle pot aan den Dreef houden.  De sfeer, zowel bij de spelers als bij de supporters zat er zoals van oudsher weer goed in.  We wisten dat de “zotjes” van Brugge een zware job achter de rug hadden tegen Molde, waar ze ondanks de overwinning, toch werden verwezen naar de Conference league. Ze leerden daar hoe het is om een uur met 10 tegen 11 te spelen. De druk, waar de Cercle-spelers wel specialisten in  zijn, werd toch goed gepareerd en de inspanning van de groen-zwarten  kon door hen, na de match tegen de Noren, alleen maar verzwakken. Enkele fases om van te snoepen in de eerste helft lieten al doorschemeren dat de “Whites” klaar waren om te stunten. Na de koffie voerden ze stilaan een scenario op dat de Bruggelingen moest op de knieën krijgen. Dan komt die rode kaart voor nieuweling Oscar Gil en het plannetje viel in duigen.  Toch kregen ze de O-H-Ellers niet op de knieën. Integendeel! En zonder chauvinisme: als er iemand moest winnen  dan waren dat toch de onzen.  Naast pech botsten ze op de sublieme goalie Warleson en moesten we met één punt tevreden zijn.  Hopelijk hebben we nu de aanloop genomen om zaterdag de maat te nemen van de boys van Timmy Simons. In ieder geval zullen ze onze steun langs de kant wel niet missen want ook de supporters zullen zich massaal laten horen in ’t Kuipke, zodat we ook  na vijf matchen  zonder verlies  blijven.

Zegt dat het niet aan Fonske van de Plafosj zal liggen.

Er zit muziek in !!!(10.08.24 RSCA-OHL 1-1)

Natuurlijk is het nog veel te vroegvroeg. Natuurlijk is het nog maar de derde match van het seizoen. Natuurlijk is het seizoen nog heel lang.  Maar wat we al gezien hebben de voorbije drie matchen stemt ons blij en hoopvol voor de rest van het seizoen. De ploeg en de transfers lijken er al te staan zo vroeg op het seizoen. We hebben met Verstraeten het smeerlapke op het middenveld dat we nodig hadden. Mendyl haalt weer zijn niveau en speelde zelfs 2 keer een Anderlechtspeler door de beentjes. Normaal zie je het omgekeerde dat een Anderlechtspeler dit doet.  Maertens maakte een fantastische pot en zijn terugkeer na blessurelast is een transfer op zich.  N’dri is geen afwerker maar was gewoon een gesel voor de Anderlecht verdediging. En dan staan Ikwuemesi en Biron ook nog klaar in de coulissen. Het plannetje van Garcia klopte gewoon. We gaan niet wegdromen, we gaan af en toe ook wel eens een patat krijgen maar we hopen wel eindelijk eens een rustig en zorgeloos seizoen te kunnen beleven met af en toe eens een uitschieter tegen een topper.
 
Zegt dat Fonske van de Plasfosj klaar staat om hier direct voor te tekenen.

OHL op Dreef aan “den Dreef” (3/8/2024   OHL- Genk 3-1)

Wie dit voorspeld had  vorige week werd onverbiddelijk afgevoerd. Na de voorzichtige aanloop tegen Beerschot kwam de (door topanalisten) verklaarde topploeg  naar Leuven. Ze hadden daar in Limburg waarschijnlijk niet gerekend op zoveel veerkracht van de “Whites”. Van in het begin ondergingen ze de frisheid van spelen en de gretigheid van de onzen.  Ze hadden er geen verhaal tegen. Rond de twintigste minuut flaterde hun verdediging dan nerveus en Maertens kon Maziz bedienen,  die niet aarzelde en de “nieuwe jonge sterkeeper” van Genk het nakijken te geven. Dik verdiend op dat moment. Als dan een blijkbeer herboren Vlietinck er een dik kwartier later een vervolg aan breidde, konden de supporters met de glimlach een rust-drinkpauze inlassen.  Na deze kleine uitspatting werd goed stand gehouden, maar er kwamen geen snedige aanvallen meer.  Deze tactiek zorgde ervoor dat de “mijnjongens” erin lukten te scoren.  Er werd direct door OHL wat vinniger aangevallen en dat rendeerde. Het spreekwoord “Aanvallen is de beste verdediging”  werd hier in daden omgezet en ondanks een nog (met vertraging en uitstel) afgekeurde goal van N’Dri , zorgde Thorsteinsson naar het slot toe voor de 3-1. De rustige zekerheid die door onze “routiniers” werd ingebouwd , doet het beste verhopen. Geen dikke-nekkerij, wat eerder al eens fataal werd, maar een vastgehouden  rustigheid  geven de garantie op meer succes. Zo volgende zaterdag naar Brussel trekken  laat ons het beste verhopen. Ondertussen zijn de eerste vier punten binnen en hebben enkele nieuwelingen al even laten zien dat ze het aankunnen. Ook de herboren Vlietinck mag op die manier verder gaan en na de “hel van herstel” ons nog meerder malen laten juichen.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj zo positief kan blijven.

Wachten op …CHUKWUBUIKEM IKWUEMESI ?(27.07.24 beerschot-ohl 0-0)

Een promovendi is gewoonlijk heel strijdvaardig bij de aanvang van een seizoen. Ze proberen een tandje bij te steken. Veel hebben we daar niet van gezien, maar ook onze “Whites” hebben na een afwachtende eerste helft, niet zoveel gepresteerd. Na de rust was er wel meer leven in de brouwerij en werd er wel in de juiste richting “gesjot”. We zagen dat ze wel enkele figuurtjes op de grasmat konden uitvoeren. Echter na zo een show kwam er geen finaal-doelpunt. Er waren nog teveel laatste passen die hun doel misten of te zwak waren. Het zat er weer allemaal in, maar iedere supporter zag weer hetzelfde euvel van vorige seizoenen: een gebrek aan een volwaardige spits. Waar Brunes zijn heil gaat zoeken in Polen en er nog direct geen vervanger klaar was hopen en wachten we  (niet op Godot) maar op  Chukwubuikem Ikwuemesi ( is er geen afkorting voor ?). De trainer weet dat ook en de transferperiode zal hem hopelijk soelaas brengen.  In ieder geval wij van Den Dreef staan er nog volledig achter en met deze start kunnen we verder in de hoop dat de besluiteloosheid in de zestien  verandert in een blitse vertoning. We zagen reeds enkele flitsen van onze jongens, dus het kan. Na volgende zaterdag tegen Genk weten we weer meer. Kopke nog niet laten hangen: we hebben ons eerste punt en staande vijfde in de rangschikking. Houden zo en een driepunter tegen de Limburgers!!!
Zegt dat Fonske van de Plasfosj er weer vast in gelooft.