GOUD & GOAL: Niet voor OHL (12-10-2019: Roeselare- OHL: 3-1)

Dat we rekening moesten houden met eventueel verlies van punten wisten we al lang. Maar dat het nu juist moet gebeuren tegen een ploeg die nog niets had gepresteerd en punten kwijt speelde zonder te voetballen, dat kwam eerder pijnlijk aan. Drie  “potten”  in ons doel binnen het half uur: onuitgegeven! Daardoor was de desillusie ook zo groot. Als kandidaat voor promotie naar 1A  moesten we toch deze wedstrijd winnen. Het werden tweemaal na mekaar nul. Een oorzaak zoeken is niet zo makkelijk en heeft weinig nut: de eerste helft was eerder  een vertraagde versie van de match tegen Lokeren ( die we ook verloren). Hoopvol was dan wel dat het tweede deel  vinniger werd en er werden kansen gecreëerd. Echter toen was het kalf al verdronken. Wat wij echter nog negatiever vonden dan het puntenverlies was de houding van enkele  supporters (die naam onwaardig) die even moesten tonen dat ze met onbeschoftheid hun ontevredenheid tegenover de spelers moesten uiten.  Je kan de put in zijn van de prestatie van de “Whites”, maar een hand weigeren als er enkelen van die “shotters” toch de moed hebben om de confrontatie aan te gaan met hun aanhang, is beneden alles en getuigt van een wansmakelijke attitude tegenover het team. Men is supporter door dik en dun of men is geen supporter. Opportunisten kunnen gemist worden bij de echte aanhangers. Gelukkig gaat het om enkelingen en zullen ze misschien als de alcohol verdampt is inzien dat ze niet goed bezig zijn.
Wat is er dan toch positief: o.a. de invalbeurt van Jo Gilis,  de (weliswaar te late) pressie tegen een vinnig Roeselare.  De West-Vlamingen kunnen trots zijn op hun terugkeerprestatie en als dan de eerste goal van Siemen Voet  samenvalt met het goud dat zijn vriendin haalde op de ongelijke leggers in Stuttgart, hebben ze daar alle reden tot feesten. Ook de boulevard die in de eerste periode steeds openstond voor moedige sneltrein Wesley Van Belle was na de pauze  niet meer toegankelijk. We hopen dat kapitein Duplus en de zijnen het hoofd niet laten hangen: we blijven achter hen staan en hopen zondag in Lommel van hen een glansprestatie te zien.
Ondertussen zijn onze twee vrouwenploegen erin geslaagd zich te plaatsen voor de kwartfinales van de beker en zijn de beloften hun kwalificatie aan ’t afdwingen tegen Beerschot op Oud-Heverlee.
Dus nog geen man overboord en we spelen nog mee voor de knikkers. Zondagavond praten we verder!!!!
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft

Loon naar Werken??? Neen? Of toch Ja?? (5-10-2019 :OHL-Lokeren 2-3)

We kunnen nu ook “janken” zoals Beerschot vorige week. Toen werd daar in de Antwerpse pers luidop gekreund dat de winst van  OHL op het Kiel onverdiend was. Nu willen we onze commentaar van vorige week getrouw blijven: Doelpunten maken is wat telt. Niet door veel balbezit en mooi spel wint men een wedstrijd. Het eerste kwartier was voor Lokeren een blitzkrieg, maar we kwamen op hetzelfde niveau en afwisselend werd er deftig gevoetbald langs beide kanten. Het was al duidelijk dat er kansen zouden komen.  Tweemaal een achterstand ophalen zijn we niet gewoon, maar het tekent wel de verbetenheid van de spelers. Het was duidelijk dat dit verlies in eigen huis met het vertrek van lepe “Franky -Boy” niks te maken had. We zouden één punt gehouden hebben , maar een Chinese sluipschutter liet een kans in de zestien niet liggen. Er werd wel nerveus geacteerd en bij de meerdere “pressies” aan de goal (soms zelfs aangenaam getiktak) bleef het eindschot uit. Alleen Van Hyfte  liet zien dat het zo wel kon en bij het eerste OHL-doelpunt was het Perbet die even ongemoeid werd gelaten en besloot. Alhoewel de supporters op eigen terrein nog geen verlies meemaakten dit seizoen, lieten ze hun kopkes niet hangen. Integendeel de elf whites werden nog toegejuicht en dit moet hen de moed geven om in Roeselare wel de drie punten mee te brengen en de eerste plaats te behouden ( en dat voor de hele eerste periode)!
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft

Wie meest scoort wint!!!! (28.09.19 Beerschot-OHL 1-2)

Als we winnen hebben we drie punten bij op onze rekening.  Als we die dan gaan halen, hoe dan ook, bij Beeerschot is dat mooi meegenomen. Het is immers een rechtstreekse tegenkandidaat voor promotie. Dat er overal wordt rondgebazuind dat het onverdiend is, is larie natuurlijk. Het is niet omdat je het  meest in balbezit bent dat de punten er vanzelf komen. Het is tenslotte geen schoonheidswedstrijjd of acrobatenshow, maar een keiharde kamp voor de punten. En die worden gehaald door te winnen. Dat de jongens van Euvrard hun les goed geleerd hebben werd duidelijk op het Kiel.  De ratten de bal laten rondspelen en dan op het juiste moment intercepteren en de zo vrijgekomen ruimte aan de andere zijde benutten is een methode die OHL al enkele keren baat heeft bijgebracht. De tegenstrevers hebben de keuze: ofwel aanvallen en gaatjes laten vallen in hun verdediging, ofwel steriel voetbal brengen en lusteloos het spelletje proberen te doen keren met een toevalstreffer. Met primussen als loopwonder Maertens, Van Hyfte  (die nog een rekening te vereffenen had bij de ratten), een onberispelijke Henkinet, rots Schuermans en Ngawa  (ex- en nieuw) samen met de andere “Whites”, die weten wat ploeggeest is, kunnen we het dit seizoen waarmaken en terug belanden waar we thuishoren. Dat de veel belaagde spits Henry nogal lichtvaardig werd aan de kant gezet door de ref deed de onzen er nog meer hun hoofd voor leggen. Inbreng van verdediger Gillekens maakte het blok compleet en de “beertjes” konden alleen maar hun frustratie kwijt door in de media te verkondigen dat ze onterecht verloren hadden. Nochtans kan er dan gerepliceerd worden dat we een tijdje met tien tegen twaalf speelden (de thuisfluiters beginnen ze bij OHL wel te kennen).Wat dan de supporters van O-Hasj-El betreft: na de wedstrijd van Genk op St Truiden mogen ze de sportiefste bende van de aanhangers in A en B genoemd worden. Waar zij in dezelfde omstandigheden vorige woensdag als de Genk-aanhangers  op Staaien in hokken gestopt werden achter dik plexiglas of veiligheidsgordijnen hebben wij er alleen maar onze ontevredenheid geuit en zullen dat ook aan de KBVB laten weten. Mensonwaardig behandeld worden doet ons meermaals protesteren als het vluchtelingen betreft, maar bij aanhangers van de tegenpartij gelden blijkbaar andere normen. Dit werd door de  Genkenaars niet in dank aanvaard:  felle reacties en schorsing van de wedstrijd waren het gevolg. Dus voor het gedrag van de OHL-aanhang: duimen omhoog en proficiat voor het sportief gedrag. Zo zijn wij en zullen laten zien “dat we van Leuven zijn”!
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft.

Spannend, maar niet zo belangrijk (25.09.19 stvv-ohl 2-0 n.v.)

Bekeren is aan OHL blijkbaar niet besteed.  Waar we vorig seizoen  tegen Dessel nogal vroeg onze pakjes maakten, twee jaar geleden tegen de kanaries verlengingen afdwongen, ging het dit jaar ook weer die richting uit. Er was zowaar op bepaalde momenten de hoop van winst en achtste finales. Dat we zeker een halfuur op één helft van het terrein speelden en tegen onze eigen goal geplakt zaten is alleen maar nuttig om te bewijzen dat het stevig verdedigend ook kan en dat we onder die druk wel uit konden komen zonder gezichtsverlies. Met wat meeval hadden we ook kunnen scoren. Waren het de zenuwen, was het dat abominabel kunstgras of de typische thuisfluitenier? Veel belang heeft dat allemaal niet. De trainersstaf heeft zeker en vast genoeg informatie opgedaan om tegen zaterdag Beerschot recht in de ogen te kijken en onvervaard daar op het Kiel te strijden voor de driepunten. Dat is pas belangrijk. Als we dan toch een “oscar” mogen uitdelen dan zou die gaan naar de meegereisde Leuvense supporters. Zij maken momenteel deel uit van de kracht van de elf op de grasmat. Enthousiast, muzikaal , zowel vocaal als instrumentaal, op volle kracht en imposant ( wat blijkbaar op het Kiel niet toegelaten is, toch geen instrumenten). Zo een ondersteuners benijdt elke ploeg ons. Hun grote beloning zou dit seizoen de promotie zijn. Als de samenwerking zo kan standhouden tot in het voorjaar zal dat, alhoewel we nu al sterk geviseerd worden, wel lukken.
Zegt dat Fonske van de Plafosj het gezegd heeft.

de toekomst van ohl tuur en seppe !!!

Niet mooi, wel spannend en efficiënt (22.09.19 ohl-lommel 1-0)

Meermaals hoorden we na de match op den Dreef: Het voornaamste is, dat we de drie punten hebben. De rest kunnen we wel vergeten. Dat eerste deel kunnen we beamen, want daardoor zitten we halfweg de eerste periode op kop. Dat geeft wel moed. Het is echter niet zo dat we de rest in de vuilbak kunnen gooien. Bij de afgelopen wedstrijden zijn de spitsen wel bij de zaak gebleven. Nu heeft de (voor ons) nieuwe Perbet op een tiental minuten wel bewezen dat hij op het  juiste moment op de juiste plaats staat en zo zijn eerste doelpunt voor OHL scoorde.  We zitten dus met twee straffe goalgetters. Vergeten we ook niet dat die andere goaltjesdief Mathieu M.  weer het hele terrein afdweilde  en onvermoeid de Lommelaars trotseerde. Andere vragen circuleerden ook: Is truitje-trek aanvaard in het nieuwe reglement? In ieder geval hebben de Limburgse groenen er een specialisatie van gemaakt. Maar, ja, als je onmachtig bent en geen antwoord vindt op de bewegingen van de tegenstrever moet je toch naar andere middelen grijpen om te presteren. Tot grote frustratie van supporters en spelers werd er niks aan gedaan. Ook de talrijke “schwalbes” werden gedoogd. Nochtans was het meermaals duidelijk dat na zo een vrijwillige duik de slachtoffers kronkelden en kermden, maar nadat de straf was toegekend  ze miraculeus recht sprongen en vrolijk verder gingen met die voetbalkomedie.  Het is dus toch waar dat een kat in het nauw rare sprongen maakt, al is dat ten koste van de sportiviteit. Dus houden we ( spelers en spellleiding vooral) daar maar best rekening mee als we op zondag 20 oktober de terugmatch in de Kempen spelen.
We onthouden dus alleen wat positief is, bouwen daarop verder en na de trainingsmatch woensdag op Sint-Truiden (beker) zijn we klaar om het op wraak beluste Beerschot in eigen burcht te gaan kloppen.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft.

Union-henkinet 1-1 (14.09.19 union-OHL 1-1)

Spannend was het zeker! Hitchcock waardig! Waar we de vorige match de tegenstanders uit Roeselare overklasten, krasselden onze “Whites” onzeker naar het einde. Iedereen was het erover eens dat we met dat ene puntje door het oog van de naald kropen. Het was een terechte penalty, dat wel, en feilloos omgezet door Henry. Maar of dat ene puntje verdiend was is wel twijfelachtig maar wordt toch in dank meegerekend en is  ook  tevens een verwittiging dat we er moeten blijven voor gaan en elke wedstrijd een nieuwe uitdaging is. Zwakke prestaties kunnen we ons niet veroorloven. Onze tegenstanders strijden ofwel ook voor de topplaatsen en de promotie of klampen aan voor het behoud in één B. We verwachten dus nog meer spannende duels en zullen blijven aansporen tot we er zijn. Dat zal en kan echter niet op de manier van zaterdag. De man van de match bij ons was zonder twijfel Henkinet. Hij toverde weer en haalde op fantastische wijze de buit gedeeltelijk binnen. Dan vergeten we wel het tegendoelpunt toen iedereen verbaasd stond te kijken naar dat ogenblik van passiviteit van de zo sterke OHL-defensie.  Nu de ruggen terug recht en naar de toekomst kijken. Zondag aan den Dreef moeten we weer met open vizier en met de wil te promoveren aan het werkstuk tegen Lommel beginnen. De Limburgers moeten dringend punten halen en zullen er wel alles aan doen om ons systeem te ontwrichten. Dus supporters op alle banken laat zien dat ge van Leuven zijt en klap en schreeuw de onzen een eindje weg richting één A. Op die manier komen we er wel en vergeten we de prestatie tegen de Brusselaars.
Zeg dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft.

een match om in te kaderen (07.09.18 ohl-roeselare 4-0)

Winnen is altijd plezant! Maar er is toch verschil in de belevenis ervan. Zo was het op zaterdagavond op de Dreef bijna gedurende de hele wedstrijd feest. Al was de tweede helft iets minder, toch was het niveau en spelplezier, zowel voor de voetballers als voor de supporters, van een sublieme kwaliteit. Op gevaar van te overdrijven mogen we wel zeggen dat dit, op voetbaltechnisch gebied en ook qua spanning, dé topmatch uit het bestaan van OHL mag genoemd worden. Alhoewel er drie titularissen verplichtingen hadden bij het nationale team van hun heimat, was hun afwezigheid niet merkbaar.  Dat pleit voor de groepskwaliteit. Zolang we die cohesie kunnen bewaren kunnen we eindelijk doorstoten naar het niveau dat we al lang op het oog hebben. Nu toch zorgen dat we met de voeten op de grond blijven. Het duo Euvrard-Vercauteren   is er het tweetal niet naar om naast hun schoenen te lopen. Tot op heden waren ze eerder echt realistisch en lieten zich niet meeslepen door cijfers, maar keken vooral naar de daden van hun “sjotters”. Als ze er zo verder in slagen staat ons nog heel wat voetbalplezier te wachten  en zal “Sweet Caroline” nog meermalen weerklinken aan den Dreef. Dus nu al duimen voor zaterdag op Union en zeker gaan voor “vollen bak” thuis, wat zowel uitslag als publiek betreft, op zondag 22 september om 16 uur tegen Lommel.
Dank u wel, “Whites” en doe zo voort: dan belanden we op de voor ons gewenste plaats: 1A.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft.

Op de goede, maar nog lange, weg (31.08.19 lokeren-ohl 0-2)

Mee aan de leiding: dat is nu mooi meegenomen. Als onze jongens  hun draai gevonden hebben en nog wat fijnslijpen op sommige momenten, dan mogen we stilaan hopen op…… Drie punten op verplaatsing tegen een gedoodverfde promotiekandidaat is beslist een stevige opsteker. Als supporter kan men hier alleen maar om juichen. Het is echter aan te raden, zoals trainer Euvrard, om met de voetjes op de grond te blijven. We zijn gelanceerd en mogen nu niet tevreden zijn met minder dan overwinningen. Zeker komen we nog eens in een dal terecht, maar dan zullen de supporters  alles op alles zetten om de “Whites” moreel op te krikken en in grote getale mee onze promotie te halen, waar dan ook.  De nieuwe spelers staan paraat om zo nodig in te springen. Door het technisch comité zijn ze degelijk gescreend en maken mee een geheel van onze ploeg. Hopen we maar dat Thomas Henry snel terug fit is: het is al geen elleboogbreuk, maar een verstuiking. We zullen alras vernemen hoelang hij wegblijft. Als dat te lang duurt is dat wel een domper op de vreugde. In elk geval zullen we zaterdag tegen Roeselare weer het onderste uit de kan moeten halen en op deze elan verder “shotten”. Nuchter uit de hoek komen, geen dikkenekkerij , maar degelijk verdedigen ( we hebben op vier ( zelfs vijf) matchen nog maar één tegendoelpunt te slikken gehad) en doorgaan met driepunters mee te pikken, zodat we gerust kunnen verder bouwen aan een sterke ploeg en verder dromen van promotie. En het zal dan wel blijken dat deze dromen niet altijd bedrog zijn.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft

snel op rozen (23.08.19 OGL-Wetteren 6-0)

Buiten de (gekwetste ?) Tshimanga speelde OHL met zijn sterkst mogelijke opstelling tegen Wetteren, een ploegje uit derde amateur.  Als je dan het geluk hebt om al na 2 minuten te scoren wordt alles natuurlijk gemakkelijker en loopt de rest vanzelf. Uiteindelijk werd het 6-0 waarbij Wetteren zelfs nauwelijks over de eigen middellijn kwam.  Op het einde kreeg ook een deel van de jeugd zijn kans, elke aanwezige zag dat als deze gasten nog wat verder kunnen groeien bij de aspirant-beloftenploeg het wel snor zit met de toekomst van de ploeg.
Intussen werd er al geloot voor de volgende ronde en voor OHL kwam er hoe kan het ook anders, een verplaatsing uit de bus. We trekken naar Sint-Truiden.  Iedereen herinnert zich wel hoe we daar 2 jaar geleden ten onrechte werden uitgeschakeld met 4-2 na verlengingen en de ploeg uit 1A tegen onze jongens pas het verschil konden maken nadat de ref vond dat hij die ploeg uit 1A een handje moest helpen en 2 OHL spelers uitsluitte met een lichte rode kaart. Onze ploeg is nu sterker dan toen en we kijken al uit naar een revanche, zeker en vast ook Fonske van de Plasfosj!

Efficiënte Kwaliteit boven Steriele Kwantiteit (16.08.19 OHL-beerschot 3-0)

Dat klinkt misschien ingewikkeld op het eerste zicht. Maar het is de samenvatting van de hele wedstrijd van vrijdagavond aan den Dreef. Waar de Kielse ratten na een kwartiertje al inzagen dat suprematie in het voetbal niet noodzakelijk bestaat uit balbezit werden ze zenuwachting. De onzen hadden met hun barrikadestijl het juiste wapen gevonden om hun precisiewerk uit te voeren. Even laten komen en eenmaal in balbezit snel met een tiktak- maneuver via het middenveld en dan verrassend langs de flanken naar de zestien oprukken. Waar bij de twee vorige wedstrijden daar alles stilviel of verknoeid werd, was er deze keer wel door een efficiënt en direct spel reëel doelgevaar. Dat Van Hyfte zijn ex-ploegmaats wilde bewijzen dat hij nog niet versleten was bewees hij al vroeg met een subliem hakje naar Kotysch die binnenknalde. Nog geen kwartier later zorgde onze peter Mathieu Maertens voor de tweede “pot” en de “Whites’ gingen de rust in na een bijna volmaakte eerste periode. Na de rust wilden de “paarsen”  al snel terug aan bak komen, maar er na rustig opvangen werden bij balbezit  de tegenstrevers soms van het kastje naar de muur gespeeld. Na een prachtschot van Miny op het doelhout kopte de fel belaagde Henry het derde goaltje binnen. Het zenuwachtig krampachtig gedoe van de Beerschotters kon niet meer baten en rustig werd de klus afgewerkt.  Nog meer van dat en de pessimisten zullen wel weer terugkeren en voor een vol stadion zorgen. Nu een week geen competitie en dan in Lokeren op deze manier verder doen! Dan zal OHL weer als volwaardige kandidaat voor 1A worden geteld.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft.

Kleinste verschil, overdreven reacties (09.08.2019 Westerlo-OHL 1-0)

Het is een waarheid als een koe dat wanneer men glorie verwacht en niet krijgt men ofwel diep in de teleurstelling gaat ploeteren ofwel naar de oorzaken zoekt om weer tot glorie te komen. De verwachtingen waren al hoog gespannen. Misschien was de manier waarop promovendus Virton werd geklopt al vergeten en dacht men alleen aan de drie veroverde punten. De eerste match van dit seizoen (weer eens een speeljaar van de waarheid) was zeker geen topper. De goal viel buiten normale speeltijd uit de lucht. Door volgehouden pressing konden we de brilscore afwenden. Echter de ene wedstrijd vergelijken met de andere is feitelijk nonsens. Even nuchter overwegen: het vertoon in ’t Kuipke was (zeker wat de eerste helft betreft) beter dan tegen Virton. Zoveel beter (over de 90 minuten genomen) waren de Kemphanen nu ook weer niet. Hun doel was eerder een frommelgoal en door een verdedigingsflater kreeg pocketduiveltje uit een doosje Kurt Abrahams een cadeautje. Die liet dat uiteraard niet liggen. De rest van het vertoon was een zenuwachtig gedoe met beginnersfouten en krampachtig spel. Slechte passes en onnodig getreuzel waren het resultaat. Natuurlijk moet er versterking komen. Zeker moet  spits Henry ontlast worden zodat er niet telkens twee verdedigers tegelijk op hem afvliegen bij balbezit. Zo kan hij mogelijk wat sneller reageren en met een tweede targetman situaties creëren die gemakkelijker tot doelpunten leiden. Wij van de Dreef laten het hoofd na twee matchen nog niet hangen en kijken hoopvol uit naar de confrontatie met Beerschot volgende vrijdag. Misschien dat de terugkeer van “verloren zoon” Ngawa ons weer op weg zet naar het beloofde land 1A.
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft.

05.08.2019 Oef dat duurde lang!!! (OHL-Virton 1-0)

De eerste drie punten zijn binnen. Het duurde tot de 91ste minuut dat Henry een kalme, bijna in slow motion, welberekende actie, omzette in een doelpunt. Plots vergaten we het nagelbijten, de frustratie van het zenuwachtig gedoe van Virton ( die hier wel wilden een visitekaartje afgeven) en de ontgoocheling van een dubieus toegekende off-side. Als ge dan nog een duidelijke penalty (handspel aan de goal) niet krijgt, dan zakt de moed meestal in de schoenen. Alhoewel de Luxemburgers weinig productief waren, beten ze zich  als kefferjes vast in het spel van OHL. Dat er dan naar een enkel of scheen minder of meer werd gekeken zou ook de arbiter een zorg zijn. Er werd door de “Virtonesen” dikwijls gestampt naar alles wat bewoog. Toch werd er kalm door de “Whites” verder gezwoegd en lieten ze (zoals we al zagen in het verleden) de armen niet hangen. Na de pauze gingen ze wat meer aanvallen en met de inbreng van Van Hyfte kwamen er wat meer mogelijkheden. Met deze mentaliteit van niet opgeven moet dit seizoen het doel wel bereikt worden. De beloning in blessuretijd  was dan ook verdiend. Het is voor de trainers van supergroot belang dat ze duidelijk gezien hebben dat er wat bij moet komen. Dit neemt niet weg dat de verdienste van deze samenstelling kan opzij geschoven worden. De competitie is nog lang en er zijn geen zwakke tegenstrevers. De spanning van vorige zaterdag zal (misschien niet in die mate) nog tot aan de play-offs blijven hangen. Alhoewel we hopen dat die “naspellekes” niet nodig zijn voor ons OHL-Ateam. Dan kunnen ze volgend seizoen met al onze andere eliteploegen aantreden in de 1A-competitie. Waar ze ook thuis horen, zeker met zo’n supporters!!!
Zegt dat Fonske van de Plasfosj het gezegd heeft.